چگونه می توان درآمد پایین و مشکلات عدیده اکثریت جامعه را دید و بجای تسهیل وام دهی، سخت ترین شرایط را اعمال نمود.
اقتصادی: بازپرداخت اقساط وام های با کارمزد ۲۳ درصدی و بیشتر برای مردم عادی که از شدت مشکلات اقتصادی استخوان نرم کرده اند، چندان آسان نیست، با این همه خرید خانه و خودرو در زمانه ای که عقربه گرانی لحظه ای توقف ندارد، بدون زیر بار قرض رفتن برای قشر متوسط جامعه حکم رویایی دست نیافتنی را دارد.
در چنین شرایطی خبر رسیده که بانکهای خصوصی البرز که حدود ۴۰ درصد از نقدینگی مردم استان (بالغ بر ده ها هزار میلیارد تومان) در آنها سپرده گذاری شده، تا ۹۸ درصد از منابع خود را روانه تهران می کنند! و اینجاست که از علت اصلی سخت گیری زیاده از حد بانکهای البرز برای تسهیلات دهی به مردم رونمایی میشود!
آنچه که واضح و مبرهن است دادن وام های با کارمزد پایین و حتی قرض الحسنه با بازپرداخت های طولانی به پرسنل خود بانک ها یا شرکت های زیرمجموعه شان است که حتی شنیده ها حکایت از آغاز بازپرداخت برخی از این وام های سفارشی پس از دوران بازنشستگی دارد اما در مقابل، بانک ها برای مردم عادی جامعه سخت ترین مسیر را جهت دادن وام طراحی کرده اند، از بهره ی بالا گرفته تا سپرده گذاری و تعدد ضامن معتبر و کارمند رسمی و…، بطوریکه برای قشر آسیب‌پذیر و کم درآمد جامعه گرفتن وام امروزه به یک معضل بزرگ و بعضاً آرزو تبدیل شده است!
سوالی که مسئولین ذیربط باید پاسخگو باشند این است که آیا واقعاً زیبنده یک جامعه اسلامی با مردمانی نجیب و صبور است که شاهد این حجم از تبعیض و ناعدالتی و نابرابری باشند؟ چگونه می توان درآمد پایین و مشکلات عدیده اکثریت جامعه را دید و بجای تسهیل وام دهی، سخت ترین شرایط را اعمال نمود.
چطور می توان آسان ترین شیوه اعطای وام را برای کارمندان بانک ها و نورچشمی هایی که به راحتی نوشیدن یک لیوان آب تسهیلات کلان دریافت می کنند و اقساطش را نیز بدون تهدید و محکومیت های قضایی پرداخت نمی کنند، در نظر گرفت اما برای مردم عادی سنگ اندازی کرد؟ آیا کسی هست پاسخگوی این سوالات و پیگیر این موضوع باشد!
