دفن هویت روستاهای البرز زیر ساختار شهری

به جرأت می توان گفت که البرز به شهری بزرگ تبدیل شده که سراسر آن مملو از ساخت و سازها و ساختارهای شهری شده و چیزی به نام «روستا» در آن وجود ندارد.

روستاهایی که تا چندین سال گذشته از طبیعت بکر و دست نخورده و منابع سرشار آبی و باغی بهره مند بوده و معیشت مردمانش از طریق دامداری و کشاورزی تامین می شد، اکنون عمدتأ خالی از سکنه شده یا با تاراج باغات و تخریب اراضی کشاورزی، به محل ساخت ویلاهای لوکس و منازل سقف رنگی و شهرک های تهرانی نشین تبدیل شده اند و علاوه بر تبعات عدیده زیست محیطی، تیشه مدرنیته به ریشه محیط های اصیل روستایی استان زده شده است!

به وضوح می توان دید که دستان برخی مسئولان و دستگاه ها و اصحاب قدرت و ثروت در تغییر کاربری گسترده و غیرمجاز هزاران هکتار از اراضی کشاورزی روستاها، حفر صدها حلقه چاه غیرمجاز و ساخت و سازها و شهرک سازی های بی رویه و قارچ گونه دخیل و آلوده است!

از همین رو، اراده لازم برای مقابله با این روند وجود نداشته و روستاها که باید مولد هوای پاک، اشتغالزایی و عرضه محصولات کشاورزی و دامی باشند، امروز به مرور هویت خود را از دست داده و به استراحتگاه پایان هفته جمعیت شهری تبدیل شده اند، حال آنکه حفظ ساختار روستاها و تلاش برای افزایش جمعیت آن می توانست مانع از مشکلات زیست محیطی موجود گردد.

در حالی که آلودگی هوا طی هفته های قبل چندین روز قفل تعطیلی بر سر در ادارات و مدارس زده و فعالیت های صنعتی و تجاری را مختل نموده، علت ادامه روند تخریب باغات و ساخت و سازهای لوکس در روستاهای جنوب و غرب استان چیست و این فاجعه تا کجا می خواهد ادامه داشته باشد، آیا نسل های آینده سهمی از طبیعت و محیط زیست و منابع طبیعی ندارند!

آیا تا آخرین وجب از خاک روستاهای استان باید تبدیل به ساختار شهری گردد و علت اینکه در فصل تشنگی سدها و تالاب های استان، استخرهای ویلاها مملو از آب شیرین و گوارا شده و به اجاره می روند، چیست، آیا باور کنیم که مسئولان و حوزه های نظارتی به راستی بلایی که بر سر روستاها و طبیعت دلربای آنها نازل میشود را نمی بینند؟!