اختصاصی پیام آشنا- تیم ملی فوتسال بانوان ایران در سومین دوره جام ملت‌های آسیا با کسب مقام سوم و دریافت سهمیه نخستین جام جهانی فوتسال زنان، اگرچه در ظاهر به موفقیت دست یافت، اما آنچه از دل این رقابت‌ها بیرون آمد، زنگ هشدارهایی بود که نمی‌توان به سادگی از کنارشان عبور کرد.
صعودی حیاتی به جام جهانی؛ نجات اعتبار با آخرین امید
شاگردان فروزان سلیمانی در دیدار رده‌بندی با عملکردی منسجم موفق شدند میزبان پرقدرت، تیم چین، را با نتیجه ۳ بر ۱ شکست دهند. این پیروزی، ایران را در جمع چهار تیم برتر آسیا قرار داد و مجوز حضور در جام جهانی ۲۰۲۵ فیلیپین را به ارمغان آورد. درخشش مارال ترکمان با دو گل در این دیدار و در مجموع ۶ گل در طول مسابقات، نه‌تنها کفش طلا را برای او به همراه داشت، بلکه بار هجومی تیم ملی را نیز به دوش کشید.
از قهرمان آسیا تا ناکام نیمه‌نهایی؛ شکاف بین گذشته و حال
ایران با دو عنوان قهرمانی در ادوار گذشته، در جایگاه یکی از قدرت‌های سنتی این رقابت‌ها شناخته می‌شد. با این حال، شکست تلخ برابر ژاپن در نیمه‌نهایی، رویای هت‌تریک قهرمانی را به باد داد. عملکرد نه‌چندان قانع‌کننده در مرحله گروهی، به‌ویژه تساوی بحث‌برانگیز مقابل ویتنام، نشانه‌هایی از نبود یک رویکرد تاکتیکی روشن را نمایان ساخت. همان جایی که «برد مصلحتی» به قیمت از دست رفتن روحیه جنگندگی تمام شد.
تحلیل کارشناسان؛ شاهکار با حداقل‌ها
شهناز یاری، سرمربی پیشین تیم ملی، عملکرد تیم را با توجه به ضعف ساختاری و نبود زیرساخت‌های مناسب «شاهکار» توصیف کرد. او تأکید داشت که با وجود تمام نارسایی‌ها، بازیکنان ایرانی بازی مقابل چین را با جان و دل انجام دادند. یاری با اشاره به نبود تورنمنت‌های تدارکاتی و تمرینات هدفمند، خواستار بازنگری جدی در مسیر آماده‌سازی تیم شد. او همچنین هشدار داد که شکست مقابل ژاپن باید به‌عنوان یک زنگ خطر فنی در نظر گرفته شود.
مارال ترکمان؛ ستاره‌ای بر فراز آسیا
در میان انتقادها و فراز و نشیب‌های تیم، مارال ترکمان خوش درخشید. تکنیک، هوش بازی و توانایی گلزنی او، برگ برنده تیم ملی در این دوره بود. ترکمان پس از سارا شیربیگی که در سال ۲۰۱۸ خانم گل شد، دومین بازیکن ایرانی است که به این عنوان دست می‌یابد و این خود نشان‌دهنده تداوم حضور استعدادهای درخشان در فوتسال زنان ایران است.
زنگ خطرها و فرصت‌های پیش رو
واقعیت این است که ناکامی در رسیدن به فینال و تکیه بیش از حد بر سابقه قهرمانی، بدون برنامه‌ریزی بلندمدت، اکنون بیش از هر زمانی قابل لمس است. نبود بازی‌های تدارکاتی بین‌المللی، تصمیمات تاکتیکی قابل‌بحث، و نداشتن استراتژی روانی در تورنمنت، همگی دلایل کاهش قدرت مانور تیم در این دوره بودند.
اکنون، تیم ملی فرصت نادری در اختیار دارد. صعود به جام جهانی باید آغازی برای تحول باشد، نه نقطه‌ی رضایت. برای رقابت با تیم‌هایی مانند برزیل، اسپانیا و پرتغال، لازم است فدراسیون فوتبال با نگاه حرفه‌ای‌تر وارد عمل شود، ساختار آمادگی تیم ملی را اصلاح کرده و به نسل جوان فوتسال توجه ویژه‌ای داشته باشد.
مسیری دشوار اما قابل دستیابی
تیم ملی فوتسال بانوان ایران در جام ملت‌های آسیا اگرچه از قهرمانی بازماند، اما با صعود به جام جهانی فرصت طلایی برای بازسازی خود دارد. اکنون نه فقط تیم، بلکه مدیران فدراسیون در آزمون بزرگی قرار گرفته‌اند. آیا می‌توانند با سرمایه‌گذاری اصولی و نگاه توسعه‌محور، تیمی در تراز جهانی بسازند؟ پاسخ این پرسش، آینده فوتسال بانوان ایران را رقم خواهد زد.
