آقای وزیر کشور؛ آش حضور افاغنه در کشور بسیار شور و شیرین شده و سالهاست که از مزه افتاده و موجی از اعتراض و نارضایتی را در جامعه به وجود آورده است.
جامعه: دولت‌های مختلف با نیت های بشردوستانه و رعایت حسن همجواری با همسایگان به تداوم اسکان و پذیرش اتباع افغانی در کشور چراغ سبز نشان داده و زیر پایشان فرش قرمز پهن نموده اند، حس ترحمی که امروز کار دست مردم و کشور داده و یک تهدید تمام عیار فرهنگی، سیاسی و اقتصادی را پدیدار نموده است.
اتباع افغانی آنها یارانه ها و سرانه ها و فرصت های اشتغال را می بلعند، به نسبت قبل ناهنجارتر شده و تعدادشان در برخی نواحی ایران (به ویژه در برخی مناطق البرز) به حدی رشد داشته که وزنه جمعیتی را به سمت شان سنگین تر نموده است، به نظر می رسد رفتار و کنش های اتباع افغانی پس از تشکیل دولت طالبان عملأ به سمت و سوی خاصی رفته و در آن خطوط فکری ایدئولوژیک و سازمان یافته مشاهده میشود.
اقتصاد شکننده ایران و موج سنگین گرانی و تورم که عرصه را بر هم وطنان تنگ نموده، دیگر مجالی برای نشستن افاغنه بر سفره رنگ پریده فرصت ها و ثروت های کشور را نمی دهد، صرفأ بحث یارانه های فوق نجومی آموزش، درمان، انرژی، آرد و گندم و کالاهای اساسی مطرح نیست که البته اعداد و ارقام آنها در جای خود بسیار قابل تأمل است.
تصور اینکه بزم نافرجام حضور میلیونها افغانی چه حجم از منابع آب و خاک و فضای سبز کشور را هدر می دهد و چه لطمات زیست محیطی به همراه دارد، حقیقتأ خواب را بر دلسوزان و کارشناسان آشفته می نماید؛ این سیاه نمایی نیست، تمرکز بیشتر بر واقعیت های نادیده گرفته شده می باشد!
آقای وزیر کشور؛ آش حضور افاغنه در کشور بسیار شور و شیرین شده و سالهاست که از مزه افتاده و موجی از اعتراض و نارضایتی را در جامعه به وجود آورده و همچون موریانه ای پایه های ثروت های ملی و منابع طبیعی را جویده و میلیونها فرصت شغلی را به تضییع و تباهی کشانده است.
بدتر آنکه لطف و ترحم مستمر برایشان به حق تبدیل شده است، لذا آهنگ خروج و بازگرداندن آنها به کشورشان باید سرعتی چندین برابری داشته باشد، هیچ عذر و بهانه ای برای چشم پوشی بر تداوم حضور پررنگ افاغنه در ایران قابل قبول نیست و حرف و مطالبه مردم جز این نیست که این فرش قرمز را از زیر پای اتباع خارجی جمع کنید!
